bana tam bakýþlarýna güvenirim bu yüzden aþýðým ya sana aþýk oluþuma gocunmuyorum da seni aþtýðým için seni aþarak aþýlmamayý öðrendim sýký duramayan yol kesiþmelerine özgü eþsiz bir çabasýzlýktaki doðallýkla gel de çýk þimdi iþin içinden çýk çýkabilirsen kýsýr döngüsünden kör kütük þu bencilliðin kendim için ölmek istiyorum ya þimdiden daha kýsa þimdinin daha ötesinde...
seni býrakýp uzaklýðýna yazacaðým son þiirimi mutsuz edeceðim ilk defa kendimle barýþýklýðýmý yalan bir yüzyýldý özüm þimdiden daha kýsa þimdinin daha ötesinde...
yokluðunun yokluðu güya:
bir þey arýyorum durmadan bir yer ya da bir kiþi belki bir kiþinin sessizliðini kimle çarpsam kendimi kendim çýkýyorum yine nerde bir kent unutulsa ben ilk unutulanýyým þiirimdeki akþam yalnýzlýklarýyla kuþlarýn reyhanlarým yorgun saçlarýn yerine konulmaktan limon küfü ve derin bir düþ eskitiyorum ömrüm yerine azraile seni düþünerek gelinlik giydiriyorum ilk ve son gecemiz için þimdiden daha kýsa þimdinin daha ötesinde...
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.