~ Son Yolculuk ~

Ýlk baþta çok güzeldi herþey.
Hayat yeni baþlamýþ sanýyordum .
Daha bir canlý geliyordu gözüme her zaman gördüðüm renkler.
Beyaz daha bir aktý
Yeþil daha bir parlaktý sanki ,
Sarý gözümü alýyordu , pembe aklýmý ..
Daha bir cazip geliyordu suç iþlemek ,
Hiçe saymak hatalarý , yokmuþ gibi davranmak .
Yaþanmamýþ saymak daha az acý veriyordu sanki .
Kalp kýrmak hiç bu kadar doðal gelmemiþti.
Ah almak hiç bu kadar önemsiz olmamýþtý .
Farkýnda deðildim siyah olanlarýn .
Bütün bu yaþananlarýn benden neleri götürdüðünün ;
Nasýl içten içe çürüdüðümün farkýnda bile deðildim .
Zamanla renkleri soldu hayatýmdakilerin ,
Yavaþ yavaþ soðudu hava .
Usul usul çýkmaya baþladý kara bulutlar ortaya
Cesedim su yüzüne vurdu yavaþ yavaþ ...
Metrelerce yükseklikten düþmüþ gibi acýdý caným
Ýþte öylesine çarptý yüzüme yaþadýklarým
Tek tek defalarca
Nefesim acýdan kesilene dek ...
Üzgün müyüm ? -Evet.
Piþman mýyým ? -Evet.
Bir faydasý var mý ? -Hayýr ! .
Artýk panzehiri yok içimdeki zehirin .
Ne sevgim var içimi ýsýtacak , ne sadakatim kendimi avutacak
Ne de samimiyetim var sýcak bir tebessümü hakedecek .
Ýyiye dair ne varsa kaybetmiþim ,
Yok etmiþim içimdeki bütün güzellikleri
Kendi ellerimle .
Aynada gözümün içine baka baka kalleþçe saplamýþým hançeri kendi kalbime .
Kanadýkça akmýþ içimden güzellikler , yere savrulmuþ
Rüzgara karýþmýþ ...
Akan bir damlada annemi yolcu etmiþim
Bir diðerinde babamý .
Bir damla süzülmüþ ki bir de bakmýþým kimse kalmamýþ
Ne sevdiklerim ne sevenlerim .
Yalnýz kalmaya baþladýðýmý anladým bir telaþla
Ama çok geç .
Kimse yok artýk elimin ulaþtýðý hiçbir yerde
Sahip olduðum tek þey ; iþe yaramaz bir bedendi artýk .
Ne þefkat kalmýþ içinde ne acýma duygusu .
Ne tutunacak bir dalý var ne yaþamak için bir sebebi
Çok piþmaným demek çok geç artýk
Çok üzgünüm demek boþ .
Kimseye geri dönün diyemem , daha ben kendimi geri almayý kabullenemezken .
Artýk topraða veriyorum bu bedeni , gömüyorum ruhumu .
Bir zamanlar benim etrafýmda döndüðünü sandýðým bu Dünya’nýn
Benim için yaptýðý tek ve son þey DURMAK ! artýk
Artýk oda sýrtýný dönüyor bana
Çok þeye ihtiyacým var haketmiyorum .
Çok þey yapýlmalý hayata dönmem için ama deðmem .
Umutsuz bir vakayým artýk
Ýmha edilesi bir ürünüm .
Meðer ne boþmuþ benim dünyam
Meðer benim gördüðüm gibi deðilmiþ hiç birþey
Ölümüm hiç birþeyini eksiltmeyecek bu Dünya’nýn
Oysaki ben nelerimi eksilttim bu Dünya için
Neleri yok ettim
Yok oluyorum þimdi.
Yok ettiklerimin arasýnda baþý çekiyorum belkide .
Sonunu göremediðim dipsiz bir kuyu var önümde
Düþerken , o hýzla yüzüme çarpan rüzgar acý acý anlatýyor bana yaptýklarýmý
Piþman olsanda artýk dönüþün yok diyor cümlesinin sonunda .
Bu sonu sen hazýrladýn baþka çaren yok diyor
Bitti iþte ..
Çýktýðým son yolculuk bu
Canýný yaktýðým son insaným ...
Sosyal Medyada Paylaşın: