Adam gibi adamdý. Doðduðunda öyle söylemiþlerdi. Kalem tutar gibi parmaklarla ebenin yüzünü çizmiþti. Ýlk þaplaðý da o gün yemiþti hayat okulunda.
Yýllar sonra adamdan saydýlar iþ verdiler. Adam gibi çalýþtý ya da çalýþmaya gayret etti. Çalýþtý çalýþmasýna da adam gibi. Parasýný alamadý adam gibi.
Kapý dolaþýp sayýp yazýyordu memurlar. Hatta oy kullansýn diye kâðýt bile gönderiyorlardý. Sadece o zaman sayýlýyordu adamdan. Belki de adam kýtlýðý vardý
Yüreði de adam gibiydi. Güvendi sevebilirim diye niyetlendi. Adam gibide sevmiþti sevmesine de Adam gibi sevilememiþti.
Yazarým dedi adam gibi derdimi sevgimi. Yazdý da adam gibi. Öylece kaldý yazdýklarý sanki vasiyet! Olmadý ki okuyan adam gibi. Belki de beklediler ölümünü; adam gibi okumak için.
Adam gibi sýralardý dizeleri. Ýnci tanelerini andýrýrdý. Sýralardý da… Adam gibi yazdýklarýnýn altýnda kaldý bir gün.
Ýþ de o gün Aldýlar onu adamlar. Adam gibi götürdüler. Adam gibi defnettiler. Dua ettiler ardýndan adam gibi. Adamlar. Adamýna göre deðil adam gibi adamdý. Rahmetli adam.
01-07-2010 Beyas Çorlu Yýlmaz BARITLI Sosyal Medyada Paylaşın:
yılmazbarıtlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.