En deli duyularýn sahibiydi yüreðim;
Gözlerim gözlerinin ýþýðýna
Deðdiði zaman…
Bir sen vardýn yüreðimin ince sýzýsýnda.
Toroslar’ýn dað köylerinde,
Ufkunda hatta daðlarýn ardýnýn…
Senden bir demet hüzün düþtü sevdama,
Sardý efkârým her yanýmý.
Ver bana düþlerimi,
Götürme gülüþlerimi.
Sende soldu bak, yüreðimin manolyalarý…
Issýzým, yalnýzým tenhalarda.
Yüreðim suskun, buz kesti.
Geçmez oldu gemilerim uzaktan,
Sessizlik çöktü daðlara þimdi,
Görünmüyor ufukta parlak güneþim.
Kuþlarým feryat ve figanda…
Duy sesimi!
Duy da; dön ruhum, dön!
Bu nasýl bir özlem ki,
Dönmüyor gittiði yerden.
Sabrým isyanlarda,
Pamuk bulutlara döndü saçlarým.
Kuþ gibi uçurdum sevgimi gönlümden,
Gitti…
Getirirsen yanýnda,
“Gel” dersen ruhunla,
Döner seninle belki.
Gitti artýk…
Gitti…