Zamanýn deðerini yitirdiði vakitlerdeyim Saatler sensizliði göstermekte Bedenimi huzursuzlaþtýran bir tabut içersindeyim Dört duvar üzerime gelmekte
Ölüm salkýmlarý sallanýyor odamda Her yaným kapkaranlýk Bir mum çare bir mum aydýnlýk Bütün mumlar seninle gittiler benim sonum karanlýk
Kavanoz dibi kadar bir pencerem olsa Seyrede bilsem arþý alemi Bu küçük karanlýk odamda Sensiz de yaþardým seni
Nasýl odadýr ki ne pencere var ortada nede mum Hepsini sen götürdün ondandýr huzursuzluðum Bir nefes karanlýk bir adým uçurum Bu meçhul oda da bunlar benim yok oluþum
Yolun sonuna geliyorum artýk son kelime son nokta Varlýðýn cennetti yokluðun karanlýk bir oda “Keþke tanýmasaydým seni” diyemiyorum hala Ben seni hep sevdim sonu karanlýk olsa da
Bekir Ali Yenigün 11/06/2010 03:34 (ist) (Yer yüzüne tekrar gelsem tekrar severdim seni) Sosyal Medyada Paylaşın:
BEKİR YENİGÜN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.