Etimi kaplayan ruh hastasý yalnýzlýklar taþýyorum. Önüne geçilemeyen bir kapanýþ bu Kapandýkça yükseliþe geçen... Kesilsem, damarlarýmdan küfür akar. Kýrýlsam çatlaklarýmdan terk ediliþ fýþkýrýr. Gecem hep aydýnlýk, Koynumda infilak eden cephane depolarýndan. Gündüzlerim ceset yüklü, El sallýyor akþamdan kalma mantar dumanlarýn ardýndan. Bazý geceler yataðýmda olduðum halde Issýz sokaklarda yürüyorum. Köþe baþlarýnda eli muþtalý iblisler Pis pis sýrýtýyor ardýmdan, aralarýnda fýsýldaþmalar. Jiletler omuz atýyor her çamur kokan kaldýrýmda. Ama ben jiletlerden korkmam. Kan kaybýndan ölmek üzere olan meleklerle karþýlaþýyorum, Kanatlarý kopartýlmýþ, inliyorlar. Sanki birileri betonun üzerine kýrmýzý halý sermiþ ve meleðin biri gelip oraya yerleþmiþ. Yaðmur yaðýyor, mevsim yaz ama hava serin. Yanmayan sokak lambalarý orospu çocuklarýna benziyor týpký. Yalnýz ve ýþýðý sönmüþ, dibinde yatanlar hep sarhoþ Ýstanbul çok aðlýyor bu gece. Sýzýntý yapmýþ nükleer santraller gibi içim bir mayhoþ. Ýstanbul çok aðlýyor bu gece, Kýyamam Ýstanbul, susmazsan intihar edeceðim...
//Dedde. Sosyal Medyada Paylaşın:
Yerle Yeksan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.