dağın sipsilivri ucunda

Daðýn sipsilivri ucunda...
Hilâl kendini tutturmuþ, kapkara geceye...
venüs olmasa da
Demirkazýkla bir araya geldiði, o muhteþem günün düþüyle...

Dað bile dayanamayacak o istikbâle
Ýçinden içe eriyen, demir filizleriyle...

Gündoðmadan bir araya gelmeli bu iki hece ve bir ses!
Ýnlemeli dünya ve herkes:
Bu talihsizlik, bu kuþatýlmýþlýk mý yýldýracak!
Bu çepeçevre duvarlar ve taþ yýðýnlarý mý yýkacak bahtý!

Gökyüzü açýk oldukça, bir iðne gözü kadar dahi;
Bu siperler, bu sisler, demir galebeler toy gelir...

Bu hilâl ki bekliyor demirkazýðý gönderde
Bir yakalarsa ki ufukta kaynayan havasla
Çakacak kendini semaya hilâl, demirkazýkla!

Mavi gözlü Paþa semaya çaktýðýnda
Ses veriyor semalar: “Geldikleri gibi giderler!”
Yýðýntýlar, kalýntýlar içinden bir kez daha doðacak;
Doðacak, Yunan’a has olduðu söylenen;
Ama hep Anadolu’da doðan Anka Kuþu...
Sosyal Medyada Paylaşın: