Oturttuðun gam tahttý bana zindan demedim
Güneþe meyl vererek budur derman demedim
Zulümün peteðinden bal akýp süzülmez ki
Kazasý olmaz aþkta riyâya ban demedim
Kavlin kat-i fermaný dudaklarýnda payan
Cefaný ihanete asla akran demedim
Hiç akmaya akmaya damarda kurudu kan
Gülden lûffun gerektir cana ihsan demedim
Bin efkârým yâdýyla þad olup eðlendin de
Vira gönül diyerek yâre isyan demedim
Ey ! Gayrete, hasrete ömür biçen gafletim
Bil ki derbeder kalbe vaktin ziyân demedim
Yâr biçtiðin kaftaný Feryâd ile yâd ile
Hep giydim de âzâd et can periþan demedim
Cevrin odunda yanýp kül beni kýskansa da
Elifi bilmez cahil aþka yaban demedim
Vasfýn kayýp nihanda arama sakýn Þükran
Ateþ-perest gönlüne sudur sýzan demedim
Þükran AY