BEN GİDİYORUM

Bir gün kollarým, düþerse yana.
Üzülmesin kimse, ben gidiyorum.
Þu yaþanan ömür, gelirse sona.
Üzülmesin kimse, ben gidiyorum.

Hakký olan hakkýn, helal eylesin.
Beni seven þu çenemi baðlasýn.
Riyakarlar, cenazeme gelmesin.
Üzülmesin kimse , ben gidiyorum.

Þu dünya boþtur, gönül kýrmayýn.
Düþene sakýn, sizde vurmayýn.
Garibin mazlumun ahýn almayýn.
Üzülmesin kimse, ben gidiyorum.

Veren bu caný, birgün alacak.
Açýlan çiçekler, bir, bir solacak.
Canlar, cananlar burda kalacak.
Üzülmesin kimse, ben gidiyorum.

Sýradan bir toprak, olsun mezarým.
Baki olan kara yataktýr yerim.
Kalem deðil tam içerden yazarým.
Üzülmesin kimse, ben gidiyorum.

Ozan Muhlis dünya malý, diyen utansýn.
Ne varsa dünyada onlarýn olsun.
Sýra gelecek birgün, onlarda bilsin.
Üzülmesin kimse, ben gidiyorum.


Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın: