çil çil bir kötülüðü anardým sanki saçlarýna bakmakla evimizin önünde arka sokaðý yalnýzlýðýmýn erguvan aðacý bakýmsýz olurdu hep nedense aþaðýda ara yerlerde çocuk sesleri kadýnlar kocalarýna hazýrlanýyorlar sanki kaderlerine hazýrlanýyorlar bense bir kötülüðü anar gibi düþleniyorum saç tellerinin rüzgara direnen uçlarýyla
seni anacak bir ad kalmamýþtý bütün adlarýný yasakladýn benden de öteye kavmine yalnýzlýðýmýn pul pul yýldýzlar dökülürdü histerilerime isimsiz kalýrdýn gene de yüreðimde sen adsýzsan yüreðim de sessiz sen uzaksan yüreðim de uzak koylarýna utançlarýmýn sen olsan sensizliðin de bir anlamý olurdu utançlarýmýn da...
denize nazýr bir acýyla baþlardý aðrým sadece bunun adý olurdu sýcak bir pazartesiden geriye kalan adsýzlýðýnýn...
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.