her sözün kurþun gibi yaðar üzerime,kaçacak yer bulamam..gidecek yer senden gayrý... öyle isabetli vurur ki bide,öyle zehir dolusu,öyle kýrbaçlar ki yüreðimi dizlerimin üzerine çökerim piþmanlýðýmdan... ellerim yara alýr söz bulamam yazmaya , dilim býçak kesiði kelam edemem..
zehir zýkkým yeni bir güne uyanamam artýk...uyanamam yar!
sabaha dek zikrettim ismini yaradana! ’duy!’dedim ’duy!’beni bikere içimi bunca sýzlatan sözlerle yaþamayý bilemem...
gülemem yüzümdeki bunca küfürle,mutluymuþ gibi görünemem...