ÖLDÜ/SONRA

I.

Öldü!
Tekinsiz kýyýda yüzü siyah lekeli bir kadýn
Önce rüzgar sustu
Ardýndan dalgalar
Silindi kumsaldan ayak izleri

Ve unutuldu k/adýn.

Sonra mor salkýmlý bulutlar indi sahile
Gece vurdu kýyýya

Öldü!
Zamanýn renklerinde an’lar bir bir
Durdu yaþanan metaforlar
Þehir karanlýða düþtü

Sonra silüetler çekildi pencerelerden
Gölgeler kaldý kýrýk aynalarda

II.

Öldü!
Zamanýn mabetlerinde aþk
Masumdu kaybolan tüm duygular
Ve sonsuz kadar geniþ yokluða sýðýndý kanlý tuzak

Sonra karardý ýþýklarý mabetlerin
Kilitlendi bütün kapýlar
Artýk vuslat maziye dönmek kadar uzak

Öldü!
Ölümdü belki de beklediði son
Ayrýlýk olmadýðý muhakkak

Sonra hafifçe güldü
Bumuydu beklenen þafak

III.

Öldü!
Kim derdi ki bu kadar sabýrsýz davranacaðýný
Gitti koþarak
Kan revan içinde ama
Umutla ve aðlayarak

Sonra gördü ki son, son deðildir aslýnda.
Gitti ölümü kucaklayarak.

Öldü!
Ve…
Bitirdi zamanla yaþanan tüm öyküyü

Hüseyin AKOVALI

Þiirime ses olan EZGÝM’e Çok teþekkürler.
Sosyal Medyada Paylaşın:

x adamus Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Havin şimdi renksizdir aşk Her Şehrin Bir Hikâyesi Vardır. Rüveyda'ya Siyah Masallar/1 Kelebekler ölüyor bu sokakta/Yine Ayten’e Rüveyda’ya Siyah Masallar/3 AFORİZMA ŞÜPHE VE PİŞMANLIK Sükût / Sus Rüveyda’ya Siyah Masallar/2 İnce Bir Çizgidir Aşk Şimdi ölebilirim/Ayten’e