...HIRSIZ...
Beni benden kökten çalan, hain hýrsýz
Hayýrsýz…
Hiç de düþünmez ve aldýrmazsýn, deli virane çýlgýn
Tüm belleðimi ruhumu, bedenimle söküp de aldýn
Yolu yordamý ve de hatýrý da hiç bilemedin.
Deryalarca duygularýmla, aþkýmý da içimde gark ettin
Bir tek can yongasýný bile sen, bana çok mu çok gördün.
Payýma; bir küçük sayeni bile
Bana baðrý yanýk, bir minik an bile
Yanýklarý saran toprak anadan, bir toz bile
Bana da sen, çok mu çok gördün nankör yârim
Ýçimden de, haykýrmak geldi çaresizlikle
Sen vefasýzlýk içinde kalan, namert hain
Ýnsafsýzlýðýndan þerhalaþýp, eridim be zalim.
Nedir?
Bu bana yaptýðýn onca kahýrlý zulüm
Durdum da boþlukta, gökyüzüne ben baka kaldým
Elimde son kalan, hor taþ gibi katý nankörlüðünle
Ayaðým da toprak ana, baþým da bitirici ölüm yaðmurlar.
Durdum;
Açtým tüm ellerimi, Allah’ýma tüm içtenliðimle
Diz çöküþte; melalimden korda yalvardým
Yakardým dönerek Sema’ya yinede, bir tek senin için
Sana yardýmlar etsin, kurtarsýn diye
Allah rýzasý için.
Elinden tutup da, seni kaldýrmasý için.
Ýçine nurlarýný akýtsýn ki, ýslah olup hayat bulasýn
Gül; ak pak kalýp, yunup da temizlenmen için
Haykýrdým tümden içtenliðimle, bu züller bana da niye!
Ýstedim yinede senin için;
Yaradandan, ne murat’ýn varsa bir bir versin diye...
(05.07.2010)AZAP...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.