Gün doðarken mavi sularýnda Ege’nin sevda yüklü anýlarýmý yaþýyorum yeniden o sinsi karanlýklarý gömdüm kumlara uzatýyorum ellerimi sana, mavi gök yaðýyor üstümüze sýrtýmda bir balýkçýnýn zýpkýn yarasý dalgalarýn kabadaylýðý okþuyor, huysuz gölgemi bir yerlerde kokun var biliyorum/sen hep o kýyýlardasýn.
Ah benim o gurbet yýllarýmýn platonik profili çýk git diyeceðim albümlerden ben sensizliðe alýþtým artýk gönlümde açan o karanfilleriim birer birer solup gittiler þimdi öksüz ve yaralý bir kuþum ara sýra dolar gözlerim arzular aðlaþýr, geçer içimden.
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir 3.7.2010 Saat.14.45
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.