Gözlerimin uzun uzun uzaklara daldýðý;
Karanlýk gecelerin birinde,
Yine Seni düþünüyorum.
Ve yine gerçekle yalan arasýnda
Sýkýþýp kalýyorum.
Seni kaybettiðim 13 kasým günü baþladý,
Gözlerim uzaklara dalmaya.
Ve o gün öldüðünü bilsem de
Görsem de , duysam da
Ne kulaklarým duyduðuna,
Ne de gözlerim gördüðüne inandý.
Ne tuhaf böyle bir acý yaþayýnca,
Sanki vücudun etrafýna
Bir zar giydiriliyor.
Ve hiç bir þey hissetmiyorsun.
Zamanla zar yýrtýlmaya baþlýyor.
Ve sen gerçekle yalan arasýnda
Sýkýþýp kalýyorsun.
Þuan bütün hücrelerin O öldü dese de;
Ýçinde hep bir yerlerde O gelecek
Ümidiyle yaþýyorsun.
Biliyorum o kim ? diye sorucaksýnýz.
O benim BABAM , Caným , Herþeyim.
Ölümünün üzerinden bir sene geçti
Nasýl geçtiðini ben bile bilmezken
Size nasýl anlatabilirim ?
O’nu görmeden , sesini duymadan ,
Kokusunu hissetmeden.
Tam bir yýl !
Ýnsan anlamasa da,
Yýllar günlerden hatta saatlerden
Bile çabuk geçiyor ve geçecek!
Ama O’nsuz geçen yýllarda,
Yarým yaþanmýþ mutluluklar
Yerini tam yaþanmýþ
Burukluklara býrakacak.....
Nagehan Söylemez 13/11/2003
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.