Bitmez Sızımız Bizim *)(*
yunusi
Bitmez Sızımız Bizim *)(*
Daðýn karlý þeklince aktýr özümüz bizim
Gönül alma derdiyle titrer sözümüz bizim
Caným, söyle! Çevrende kaçtýr adýmýz bilen?
Hazin günde, güzden de güzdür yazýmýz bizim
Âlem hoþ bakar, seçme güller içimiz yakar
Rahat sözde, daðdan da daðdýr düzümüz bizim
Ömür hýzla yükseldi; ancak tükenir hemen
Alev sardý, duysak da görmez gözümüz bizim
Gülün geçme derdiyle bülbül figanýn eder
Söner gözde fer, kimse bilmez izimiz bizim
Yürek parça oldukça rüzgâr savurur tozun
Ateþ bitse içlerde küldür közümüz bizim
Güneþ batsa, yýldýzla bir gün kaderin güler
Güler belki güzlerde kalmýþ yüzümüz bizim
Geçen geçti aldýrma hülyan periþan senin
Ömür bitmeden kaldý halsiz dizimiz bizim
Ýçin âhla yandýkça teller dökülür sazýn
Derin sancýdýr elde, inler sazýmýz bizim
Leken tende durdukça sözler manasýz kalýr
Kalýr elde yandýkça, elbet azýmýz bizim
Beyaz saçlý daðlarla taþlar, kayalar çeker
Çeker sanma hiç, kimse çekmez nazýmýz bizim
Ölüm rengi gözlerde her an bitiyor güneþ
Yunus, çölde kum bitse bitmez sýzýmýz bizim
Yunus ÇETKÝN
Haziran 2010, Simav
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.