sen Vardın...

Gün akþama varmak üzereydi...
Sebepsiz deðildi elbet yüzümdeki tebessümler,
Ýki kadeh ve bir þiþe,
Ve biraz da meze,
Hepsinden önemlisi
Sevdan her dem tap taze,
Yanar dururken sevgin içerimde,
Seni aðýrladým bu akþam yüreðimle…
Gözlerindeydim her þeyimle, elin elimdeydi,
Sýcaklýðýný hissetim teninin,
Arzularýnda kaybettim benliðimi,
Seninle dindirdim bu akþam,
Bir nefeste olsa hasretimi, özlemimi…
Sen vardýn,
Ýçime çektiðim her nefes tütünümde,
Sen vardýn, kadehimde, aþýmda, ekmeðimde,
Sen vardýn,
Aþkýnla can bulduðum hücrelerimde,
Sen vardýn,
‘Benzemez kimse sana ‘ dolanýrken dilimde,
Sen vardýn,
Yüreðimde, bedenimde, her þeyimde…
Benimleydin, yüreðimdeydin,
Belki de,
Sen bile bilmedin, bilemedin…
Kýsa da olsa yüreðime misafirliðin,
Tek yýldýzýydýn,
Karanlýðýna inat gecenin ,
Seninle dolmustu benliðim
Sebepsiz deðildi yüzümdeki tebessümlerim…

Dilek Uzun Nizam

Sosyal Medyada Paylaşın: