anlamalısın

gidersin elbet
öncesi gibi...
güneþ yükselmedeyken
tepelerden,
gidersin.

aðlar mýsýn?
aðlamazsýn elbet.
yitirdiðim
yitirdiðin olmadý ki asla

anlar mýsýn?
anlamazsýn elbet.
yüreðimin bir bakýþýnla
bir sürü güvercin kanadý gibi
çarptýðýný
anlamazsýn...

söylemedim ki...

lisan-ý hal var ya
hal diliyle anlatmak hani..
öyle anlatayým sana....


bu
kaybolmak bir duygu fýrtýnasýnda
ve sarsýlýp düþmek
dalgalar boyu azgýn köpüklere.
anlamalýsýn...

solgun iri güller gibi
gözlerin...
dökülmüþ taç yapraklarý
ve
incelmiþ hüzün kirpiklerinde.

ben
en beyaz þiirlerimi
sana yazdým.
senle süsledim
düþlerimi...
bir incelmiþ resim kývrýmýnda
aranan
özlenendin..
anlamalýsýn...

sen
sende olan deðil
bende bulunmayan bir þeydin.
bunu biliyordum.
bundandýr mutlak
yaklaþtýkça sana
senden uzaklaþýyorum
kendimden kaçar gibi.


her dikenin ayrý incitiyor
ümitlerimi,
yangýlarýmý
ve yýldýzlý gecelerimi
bir baþka bölüyor
gidiþin...
anlamalýsýn.

02/06/1997
izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: