Eyvallah
Gözlerin Kýz Kulesi kadar yalnýzken
Sözlerin Ýstanbul kadar sessizken
Ve her bakýþýn bir Ýstanbul akþamýný hatýrlatýrken
Açma gözlerini ki depremler olmasýn yüreðimde..
Gözlerini her gördüðünde gözlerim
Hüznün gölgesinde yaðmurlar yaðýyor yüreðime
Ve hayatý yaþamak geliyor içimden
Boðazda martýlarý seyretmek
Çamlýca’da çay içmek geçiyor aklýmdan.
Dalgalar inadýna anýmsatýrken gözlerini
Yaðmurlar inadýna sen gibi yaðarken
Ve her rüzgar hemsefil yüreðime eserken
Aðlamak geçiyor içimden gözyaþlarýmý biriktirerek.
Ve meçhulden yürürken yeni bir dünyaya
Mevsimlere baðýþlýyorum tutuksuz yargýladýðým aþklarý
Yüreðimin kýyýsýnda kalmýþ gözyaþlarýmla
Ve ellerimin arasýnda yok olan sevdalarýmla
Akþama meydan okuyan kaldýrýmlarda
Seni sensiz akþamlardan sensiz sabahlara adýyorum..
Kurumuþ bir çýnar yapraðý gibiyim bu günlerde
Korkuyorum meçhule düþmekten
Meçhulden þehirlere gitmekten.
Denizlere adayacaðým bugün biriktirdiðim sabýr taþlarýný
Dalgalara vereceðim içimdeki bütün yalnýzlýklarý
Ve denizler ne kadar kýzgýnsa da
Gün batýmýný izleyeceðim akþam üzerileri.
Kendime gelmekten çekinmediðim sonbaharlarda
Ömrümün baharýný unutup kýþýný yaþamanýn hüznü var yüreðimde.
Benliðimle sýðamadýðým dünyaya
Günahlarýmla nasýl sýðacaðýmýn telaþý var..
Zamanýn bir sonbahardan ibaret olduðunu düþünmemiþtim.
Ve gülmenin bir anlýk heves olduðunu fark etmemiþtim.
Yaðmurlarý hiç böyle sevmemiþtim en azýndan.
Seni akþamý rüzgarý ve sensizliði böylesine yaþamamýþtým..
Ve þimdi güz yaðmurlarýnda kaldýrýmlara düþen yapraklar kadar yalnýzým.
Ömrümün nisan yaðmurlarýný aþkýmýn son baharýný düþlüyorum arda kalanlarla.
Iþýksýz semtlerin alacakaranlýðýndan
Aþka Rüzgara Ýstanbul’a Yaðmura ve Sonbahara gözlerinin ýþýðýyla
Eyvallah diyorum en içten.
Eyvallah…Eyvallah…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.