SEN KOKMUYOR HÜCREM

Þafaklar kýzýl kurþun gibi saplanýr düþlerime,
Her sabah sancýlarla düþerim güne.
Gözlerim sana dalar yeniden,
Yeniden düþerim akrep kýskacý hasrete.

Nerelerden geçip geldim,bir bilebilsen,
Anlayabilsen sevdana sürgünlüðümü.

Yüreðimi býrakýp gidemedim iþkence odalarýna,
Gâh filistin askýlarýnda,
gâh çin iþkencelerinde,
ve hep de falakada
korktum...
Ýçimdeydin,
yüreðimdeydin,
Parmak uçlarýmdan verilen elektirik,
yüreðimi kasarken,
yüreðimdeki sana
dokunmasýndan korktum...

Ne anam için korktum,
Ne babam için korktum gözyaþý döker diye.
Senin için korktum,
Yalnýz senin için.
Arkamdan gözyaþlarýný deðil
Gözlerini dökersin diye.

Yaralarým sýzlar gülüm,
Joplar dans ederken vücudumda.
Ama acýsý çabuk geçer,
Unuturum bir anda.
Ya yüreðimdeki sancý,
Ya senin hasretin?
Zaman mý yeter unutmaya.

Sen kokmuyor hücrem,
Duvarlara þavký vurmuyor gözlerinin.
Ilýk bir kan sýzar þakaðýmdan,
Kan gölü olur düþlerim.
Sen diye sarýlýrým demir kapýlara,
Parmaklarýn diye öperim parmaklýklarý.
Ama narin parmaklarýna deðil,
Demirlerin soðukluðuna düþer,
Dudaklarým..
Dermaným kesilir bir anda,
Beton zemine çakýlýr öylece kalýrým.
Artýk sabah ne zaman olur benim için.

Gel,al beni yüreðine,
Ve yüreðinde çýkar beni buralardan.
Anama götür…


Sosyal Medyada Paylaşın: