Bin dokuzyüz doksan iki ayazýydý Okul yýlarýnýn en deli günleriydi Her sabah yedi onbeþte Toprak damlý evin köþesinde beklerdim Üzerime yýldýz yýldýz kar düþerdi Ayaklarým donar ellerim titredi Onu beklemek Gelecek günlerin özlemini beklemek gibiydi
Gözleri nisan yeþiyiliydi Hava ayazdý ayaz olmasýna ama Yüreðim bahardý Sevdam vardý Umutlarým düþlerim vardý beyaz Aþk pembeydi Gelecek berrak ve aktý
Bir kýz sevdim on yedimde O henüz on yedisindeydi
Peki sevdanýn rengi neydi Neydi aþkýn umudun rengi Bilen varmý söyleyin Sevgin gerçek rengini
Tarih hep kara diye söylerdi ya O yedinde neyse Yetmiþinde de öyleymiþ Uzak mutluluðun rengi
Masallar diyarýnýn En bulunmaz sevdasýný yaþardým Ne sevda karasý vardý Nede aþk pembesi sarmýþtý bedenimi Yüreðimde yaðmur sonrasý Umudun yedi rengi
Bir kýz sevdim on yedimde O henüz on yedisindeydi
Sosyal Medyada Paylaşın:
andar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.