YALNIZIM...GURBETTEYİM...

Þu çýlgýn kalabalýklar içinde,
Yalnýzlýðýn keskin pençesinde,
Hergün lime lime doðranarak,
Bin parçaya bölünür gibiyim.

Hangi þehre gitsem yabancýyým.
Hangi kapýyý çalsam el.
Yüzüme bakanlarda bir þaþkýnlýk ifadesi:
’Bu adam kim,ne yapar, ne eder.’

Geçen gün sýlaya uðradým.
Hani þu doðup, büyüdüðümüz yer.
Evler,simalar,sesler hep ayný.
Ama insanlar ayný insanlar deðiller.

Birden aklýma o hüzünlü türkü geldi
Baþladým içimden söylemeye.
Sözleri þöyleydi, yanýlmýyorsam:

’Gurbet o kadar acý ki,ne varsa içinde.’
’Hepsi bana yabancý, hepsi baþka biçimde.’
’Ben gurbette deðilem, gurbet benim içimde.’

Velhasýl sýlamda da gurbeti yaþadým.
Döndüm dört bir yanýma baktým.
Saðým gurbet,solum gurbet.
Önüm gurbet, arkam gurbet.

O þehir gurbet,bu þehir gurbet
Sýlam bile olmuþ gurbet.
Uzatmaya hiç gerek yok.
Bu dünya bana toptan gurbet.

Sonra oturdum gurbetin tanýmýný kendim yaptým:
’Gurbet vatanýndan mahrum olmak deðil,
Seni anlayacak dostlardan mahrum olmakmýþ.’anladým

Ey!Özü sözü bir olan dostlarým.
Neredeyseniz çýkýp gelin artýk.
Yalnýzým..Gurbetteyim...
Hatta bitmeeeeeez sürgünlerdeyim....
Sosyal Medyada Paylaşın: