’Hüzün ki Dönülmez sevda gibidir Hem eriyen, hem eriten ’
Hüzün, Kaçýp giden son trenin ardýndan Bakakalmaktýr gece yarýlarý garlarda...
’Hüzün, Üþümektir... ’
Ben, her akþamüstü, güneþle beraber kaybolurum Hüzün rengi bulutlarýn ardýnda, Trenler, hasret kokan hüzünler taþýr bana düdük düdük, Sigaramýn her nefesinde, hüzün çekerim çiðerlerime.
Hüzün üþümektir temmuzunda güneþe inat! Deniz olsanda ýslanamamaktýr, Özgür olsanda koþamamaktýr, Dalgasýz kalmaktýr limaný olmayan günlere!
Sair’e ne gerek mutlu sonlar ne gerek tozpembeler Karalar lazim bana, ziftkarasi! Ey su basit ruhum daralmali
otuzhaziranikibinSEN!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Peacecnyt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.