ENGELLİ
Sevda baþýmda dumanlý
Alýp baþýmý gidemiyorum
Yürüyecek ayaklarým var
Ama prangalý
Tutacak, tutunacak ellerim var
Ama kelepçeli
Ruhum ise hapishane kaçkýný
Ondandýr iþte direnemiyorum
Sadece gün be gün yaþlanýyorum
Gidemiyorum, kalkýp gideyim desem
Mecalim yok,
Yollarým vardý þimdi barikatlý
Daðlarým vardý þimdi karlý
Tüm benliðim esaret altýnda kaldý
Yok, muyum yoksa var mýyým?
Ben mi engelliyim
Yoksa gerçek engelli mi, engelsiz
Sanýrým asýl engelli biziz
Kendini engelsiz sanan engellileriz
Ayaklarýmýz var, yürüyemiyoruz
Ellerimiz var, tutamýyoruz
Aðzýmýz var, konuþamýyoruz
Kulaklarýmýz var ama týkalý
Bir engelliden farklý deðil hayatýmýz
Gören gözlerimiz var hakikate kapalý
“Engelli demek, bedensel özürlü demek olsa da asýl engelli; engeller karþýsýnda direnememektir.”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.