VUSLAT SONRASI
Karanlýk gecelerin, ben miyim tek ýþýðý?
Ben mi yarattým söyle, acý çeken aþýðý?
Dinle bak neler diyor, yüzdeki kýrýþýðý,
Bu hikaye sonunda, yakacak birimizi.
Gözündeki damlalar, ok oluyor özüme,
Yeter artýk dokunma, ciðerdeki közüme,
Sevgini demez diye, kýzýyorum sözüme,
Bu hikaye sonunda, yakacak birimizi.
Bu nasýl bir acý ki, mutluyken çekiliyor,
Hasretin tarlasýna, özlemler ekiliyor,
Boynum sevdan önünde, durmadan bükülüyor,
Bu hikaye sonunda, yakacak birimizi.
Hele bir düþün nolur, vuslat sonrasý günü,
Kalbine saplamasýn, sevgi yerine kini,
Sevdan çift yanlý býçak, kesiyor artýk kýný,
Bu hikaye sonunda, yakacak birimizi.
Birimizin dünyasý, yýkýlacak baþýna,
Söndüremez yangýný, güvenme gözyaþýna,
Böyle sebat verdi mi, mevlam sabýr taþýna?
Bu hikaye sonunda, yakacak birimizi.
Taþlardan akýyorum, soðuk gelecek tenim,
Parçalanýp yýrtýldý, dikiþ tutmuyor yenim,
Dillenip seda verdi, yorgun düþtü bedenim,
Bu hikaye sonunda yakacak birimizi.
25/06/2010
Antakya/HATAY
Mehmet Ali Türkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali Türkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.