UMUT IŞIKLARI

Görüyor musun þu karþý daðdaki ýþýðý ?
Ýþte ben o köyde doðdum.
Babam bir öðretmendi,
Vatan, millet, bayrak aþýðý.
Yürümeye baþlayýnca ilk gittiðim yer okuldu.
Çevremizi sarardý köy çocuklarý.
Hep kýskanýrdým ben onlarý,
Beni çok kýzdýrýrdý babama sarýlmalarý…..

Babam eve gelince kucaðýna otursam,
Babacýðým babacýðým diye dokunsam,
Onun kafasýnda binbir düþünce,
Ayþe’nin nezlesi, Fatma’nýn kitabý,
Fatih’in yýrtýk ayakkabýsý.
Hep onlarý yetiþtirmekti,
Babamýn tüm çabasý…

Kolay kolay kýzmazdý babam.
Sesleri seslere,heceleri hecelere eklerdi.
Soðuk kýþ günlerinde,
Kapalý tomurcuklardan
Sabýr çiçeklerinin açmasýný beklerdi…

Çalýþýrdý babam, çok çalýþýrdý…
Öðrencilerinin okumayý söktüðü gün,
Evimizde bayram vardý…
Koskocaman babam,
Çocuklar gibi oynar zýplardý….

Ama büyüdüm ben,
Büyüyünce anladým gerçeði.
Hak verdim babama,
Umut çocuklardý ; düþünürsek geleceði.
Bende bir öðretmen olacaðým.
Ulusça yakalayabilmek için çaðý…
Artýk ben taþýyacaðým,
Babamdan aldýðým bayraðý…


_____ MEHMET ASLAN ________





Sosyal Medyada Paylaşın: