/Var olduðundan beridir aþk
Savurdu yetmemiþ tohumlarýný dört bir yana
Sonra her sevda tomurcuklandý gönüllerde
……………………Dört nala…/
Hangi denizden geldin sen
Veya hangi daðýn arkasýndan?
Sen, gönlümü çelen duygu; ne zamandýr içimdesin?
Derdin;
Yok etmek mi?
Var etmek mi?
……………………Sonsuza dek…
Oysa bilmezdim;
Bu kadar var edip sonunda öldürdüðünü
Geldiðin gibi deðilsin…
Ki;
Ben ne Leylayým ne de Zühre
Film þeritleri sergilenirken gözlerimin önünde
Ben seni düþünürdüm;
Benim olmadýðýný bile bile…
………………………Defalarca…
Sayýsýzdý düþlerim…
Düþtüðüm dehlizlerden daha çok,
Geliþlerden daha çoktu gidiþler…
Þimdi yaðmurlar da rahat býrakmýyor beni
Oysa susam; susardý rüzgârlar
Ýstesem tek damla sarf etmezdim senin için…
Ama bu sonu ben yazdým…
Kader diyemedim,
Hazmedemedim hiçbir gidiþi…
Ve bir ukde kaldý eskilerden…
Hep unutacaðým deyip hatýrladýðýmdýn
Acý veren sýzlanýþtý bendeki
………………………Geceleri rüyalarýmý katleden…
Her yüze rollerini veren bendim
Ýstediðim gibi yaþanacaktý her þey
Ne itaatsizlik olacaktý
Ne de savrulacaktý yazdýklarým yüzüme…
Mecnun’u, Mecnun yapan da bendim
Zühre olmasa Tahir olur muydu hiç?
……………………...Yanýldým…
Ateþe yürümekti bendeki
Eflatun bir yok oluþtu
Onca yangýndan sonra aç kalmaktý acýya…
Yaðmurdan sonraki toprak kokusuna hasretti bu bendeki…
Oysa hep yaðmur yaðardý bu kente…
Bir tek bunu durduramadým içimde
Çok saðanaklýydý bakýþlarým
Kapayamadým gözlerimi
Kalbime gireni sellere mahkûm ettim
…………………………Defalarca öldürdüm…
/Onlar öldüðünde yenileri geldi hep
Ve her gelen özletti bir öncekini…/
Yorulmuþtum…
Yaþamaya deðerdi hayat; biliyordum…
Ama ben hiç yaþamamýþtým…
Gökyüzümde hep ay vardý,
Ve ben mehtaba mahkûmdum…
Hiç doðmamýþtý güneþ
Gözlerim hiç kamaþmamýþtý böyle…
Ellerimi uzattýðýmda yeni bir hayatýn /güneþin/
Doðduðunu hissettim
Evet, haklýydým;
Unutuyordum…
Hem de hiç sevmemiþ gibi…
/Ýþte bu sonu da ben yazdým fakat
Yazýldýðý gibi yaþanmýyor hiçbir þey…/ [mK…]