çelik-çomak diyorsun önce bir çember oluyorsun benliðimde gitgide geniþleyen. sonra en yeþilinden bir çitlembik dalý gibi akdenizi süsleyen toroslar oluyorsun kaçýyorsun kýyýlarýmdan.
isim þehir diyorsun... ben adýný söylüyorum sen sevdalarýný sevdalýlarýný... þehirse bu þehre hiç uðramýyorsun bile, ben seni kendime þehir bilmiþken.
bir gün de kumdan kaleler yapalým, düþmanlarý olmayan. kaðýttan gemilerde yüzdürelim umutlarýmýzý sonsuz maviliklerde. bir gün de dalga olalým bir martýya kanat olalým...
beraber oynayalým hýr çýkarmadan kavga etmeden.
arada bir mýzýkçýlýk yapmasan ölürsün sanki ebe olduðunda gözlerini aralayýp bakmasan, düþüp aðladýðýmda kaþlarýný yýkmasan ölürsün sanki.
gel.. gel bu çaðrý benden
bir gün de elim sende oynayalým. sen tut elimi, sarýl bana sýmsýký, býrakma. elim elinde kalsýn deðmiþken gözlerin gözlerime.
çocuk yüreklerimizle oyunlar oynayalým. yeni dünyalar kuralým. ellerimizde pamuk þekerleri rengarenk balonlar.. misketi fýrlatýrken unuttuðumuz gibi dünyayý çocuk yüreklerimizle yaþayalým aþký.
28/06/2010 ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.