kördüğüm

gözlerin bulutlarýn ardýnda sahra
çöl yaðmurlarýný çaðýran...
dipsizlik bu,
düpedüz umarsýzlýk
zifiri karanlýklarda dal uçlarýný törpüleyen.

en umulmadýk zamanlarý ekledin yalnýzlýðýna.
günde kalan boþ fýçýlarý devirdin hýrçýnca...
gelseydin
bir aðaç dalýnda meyve bulacaktýn oysa
aþk bulacaktýn.
dipdiri bir elma gibi kütür kütür...
kaldýn bulduðunu yormadan

nedir ki aklýný bir bulanýk su gibi
yayan ve deðiþtiren
ne kadarý sýðar ki...
sensiz zamanlara

gelmeni istediðimi sanma
bir heykel yýkýldý
önce yüreði söküldü gözlerimden

ne hoyrat zamanlar görmüþtü oysa
ne dar yollar
ne zifiri karanlýklar
bel kemiðini ezmiþti ayrýlýklarýn.
kaplumbaða misali sýrtlandý evini þimdi.

nedir seni bu denli korkutan,
her insan kendine dair korkular büyütür gecelerde

öyle çok karardý ki gökyüzü
gözlerin kayboldu kapý arkasýnda
yarým bir bulut
sesini alýp götürdü þimdiden...

tut bulutu yaðmur yaðmasýn
umutlar bulanmasýn çamura

dargýn zamanlarýma bir tutam üzerlik yak
gecesi gündüzü umarý
yollara düþsün apansýz...
ben seni düþlemekten yorulsam da
sen neden kaçýyorsun bu öðle vakti
bir ucu sevginin yüreðine takýlý þarkýlardan
güneþ gökyüzünde oysa

gökyüzü avuçlarýmda benim
istersem bir balýk yüzgecine takarým.
yarýþýr dalgalarda günboyu
bir kýyýya liman olur...
serseri miçosunu bekleyen gözü yaþlý kýzla yürür
aþkým
enginlere uzanýr...


27.06.2010
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: