Sudur Benim Özüm

Sudur benim özüm,
Senin,onun,herkesin özü gibi,
Sudur;ellerim,ayaklarým,iki gözüm...
’’Sudan yarattým ben’’diyor rabbim bütün canlýlarý,
Daha var mý buna söyleyecek sözün.

Sudur benim özüm.
Yunup yýkandýkça söner ateþlerim,
Söner yürekte ki közüm...
Allahýn en büyük nimetlerinden birisi,
Her þey suya muhtaç;hem ölüsü hem dirisi...

Sudur benim özüm,
Karým,çocuklarým;oðlum,kýzým,
Hepimiz sudan geldik,
Yýkanýp da gideceðiz ahirete,budur alýn yazým...

Sudur içtiðim ömür boyu litrelerce,
Sudur anlattýðým kelimelerce cümlelerce...
Dünyanýn dörtte üçü,
Ýnsan vücudunun,yüzde bilmem kaçý,
Üç beþ gün susuz kal da bak,yokluðu ne acý...

Ýki hidrojen bir oksijen,
Yaðmur olur yaðar bazen.
Ara sýra sokaklara,caddelere,tepelere,direklere,
Ara sýra gönüllere,beyinlere,yüreklere...
Sosyal Medyada Paylaşın: