DÖNMEYECEKSİN

Titrek dudaklarýnda kýrýktý gülüþlerin,
Donuklaþan gözlerle uzaklarý dinledin.
Neden sonra uyandýn ikliminden düþlerin,
Can verenlere mahsus bir ah ile inledin.

Dedin: ‘Ayrýlsak bile güvercinim ne çýkar
Güneþ gibi ufkunda batýp sönmeyeceðim.
Duysan bile yolumu tutmuþ seller tufanlar,
Sakýn yese kapýlma sanma dönmeyeceðim’

Soldu o an ufuðun kordan muhteþem rengi,
Yüzün durgunlaþmýþtý, baktým yorgun gibiydin.
Kuru dalda susunca son bülbülün ahengi,
Bir hançerle baðrýndan sanki vurgun gibiydin.

Gittin, nihayet bana býraktýðýn gül kaldý.
Rengi soldu, o güzel kokusu da silindi.
Öksüz kalan ruhum da kara uykuya daldý,
Altýn yaldýz gönlüme þimdi gölgeler indi.

Ufuk kanlý rengini gözlerime býraktý.
Kaç hicran bestesinin hissi gönlüme doldu.
Seni candan sevenler solgun çiçekler taktý.
Hissettim ki uzakta sana bir þeyler oldu.

O hazanýn nakþýdýr þimdi içimde kalan
Aðaçlar boynu bükük yapraðýný dökmekte.
Hoyrat rüzgârlar deðil, firak gönlüme dolan,
Bu firak ki çaresiz hep boynumu bükmekte

Ruhumda çýnlar durur en canhýraþ sükûnet,
“Güneþ gibi –ne hayal- batýp sönmeyeceksin”
Her tarafta bir telaþ ufuklarda hep zulmet
Anladým ah sevgilim geri dönmeyeceksin.

Sosyal Medyada Paylaşın: