ŞEHRİ/YARIM

Tüm pencerelerini kapadým ömrümün
Eðer, yoksa bir daha o mahur gülüþün
Perdeleri çekiyor ruhum gecenin kahkaha siyahýna
Þehriyar’ým unutma sakýn beni, bu zifiri karanlýkta

Son kurþun da þarjöre sürülü beni vuran isminde
Gönlünden kopan öpüþüne saklanýrým bir gün izi
Dudaklarýnýn gelincikleri kalmýþ ýssýz tenimde
Unutma, közlerinin gözüne ateþler sürmelediðin günahsýzý

Aþk savaþýnda aldýðýn ganimettir son nefesim
Gözlerine mühürlediðim zamanýn en alçak saniyesinde
Anladým ki unutulmuþum kör kuyuda Yusuf misali
Sonsuzluk dediðin bir yýldýzýn çöküntü depremi

Ölmek bir þey deðil de, naaþýmda börtü böcek ürkütüyor
Hani kýyamadýðýn güya okþamaya, ipeklerimde
Þimdi çürümüþ cüruf bir leke taþýyorum sayende
Utanmýþlýðým yok haþa aldanma yüksündüðüme

Beyaz bir gül getir gelirken sadece
Saflýðýn sembolüdür beyaz,yýka kaderimi kýrk tas su ile
Tut ellerimden kaldýr beni düþtüðüm azýlý dertten
Yürüdüðüm çala adým sokaklarda koþalým yeniden

Masalsý aþk yaþadýðýmýz dört günlük þehrin gözlerine
Gözlerimizden samanyolu dökelim bir yatsý vakti
Çýldýrmýþ þimþekleri kat dudaklarýmýn zehrine
Buluþacaðýmýz o vuslat gün için kur gönlündeki saati

Ve sen Þehriyar’ým unutma beni tanýdýðýn günü
Yaþamak bilirsin sadece bir andýr, var saydýðýn dünü
Sussun kainatýn kuþ cývýltýlý en sevdiðim sesi bile
Sen söyle o þarkýyý yine,fikrimin ince gülü

Bilmem hatýrlarmýsýn veda ettiðimiz hançer dakikalarý
Unutmakmýydý ki her gidiþin ardýnda uyuyan uzaklarý
Ama bil ki asmin çiçeðin soluyor sensizlikte
Ve inan bana seni halâ,halâ eskisinden çok sevmekte

Haydi çöz þimdi bizi baðlayan kaderin saç baðýný
Dökülsün aðarmýþ saçlarý omuzlarýnýn köprülerine
Durma bak gözlerime derin derin,
Ve sözlerime bin düðüm vurduðunu sakýn unutma

Öðrendim artýk içimde kopan çýðlýklarýma gül rengi vermeyi
Ve öðrendim seni binlerce kalabalýk ortasýnda
Tek baþýma ve bir o kadar daha içten içe sevmeyi

Bu gece Ýstanbula yaðýyor kar,yüreðim yine þehrinde kaçak
Senin denizin ak,rüzgarýn meltem,bakýþýn salkým saçak
Anladým,gülüþün ondan mavi ve sýcak
Saçlarýmda kar taneleri,dudaklarýmda ismin
Yine sokaklarda yürürken üþüyor yüreðim
Yanýmda oysa ki avuçlarýmda unuttuðun ellerin

Kimseler yok,bahçemdeki çam aðacý kadar yalnýzým kar altýnda
Sesim yine susturduðun günkü gibi içimde bir kýyamet
Mahþerimde bakýþlarýn bir sýrat ve arafta düþlerim vehamet

Unutma sakýn,son bakýþlarýmý retinalarýna býraktýðýmý
Hani hüzün kokulu çiçekler gibi herkesten seni sakladýðýmý
Sakýn bana kýzma Þehriyar’ým bu gece sustuðumu baðýrmalýyým

Sokaklar dolusu,karlar kadar çok,bembeyaz
Ve de asude bir yalnýzlýðýn tam ortasýndayým

Þehri/yarým ben
Ben...
Seviyorum seni
Seni çok seviyorum

Yasemin Göksel
20/01/2010
Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: