Bilirim; Ütülendi beynin, Betimlerden hava alýyor, Düþündün mü?hiç ilhamsýz hayatý, Menekþe dibinde ömür geçirmek açma telaþýyla, Ve bilir ki,pabuç býrakmazsýn bu kuru gürültüye.
Yazmak! Derin kuyulara drenaj gibi, Kaybolmuþ incileri toplamak yeniden, Bilmiyorum kaç kuyu kazdým ve alnýma asýldý payesi, Eteðinden tutuþturdum ateþ böceklerini,geceye iliþtirdim, Kar topladým yanmasýn diye yüreðimde büyüttüðüm þiirler.
Hey Bayým; Size sesleniyorum! Hiç aðardý mý?saçýnýz þiir doðumlarýnda, Gözlerinize düðümlendi mi?harf aparatlarý, Sonuna kadar kýrdýnýz mý?cesaret prangalarýný, Hayýr mý?anladým ki size göre deðil bu mecralar.
Hey Bayan; Saçýnýzda gökkuþaðýnýn, kaç rengi var? Ayasýndan öptünüz mü?Emekçi bir Þairi, Kaprislerden kaç yoruma ulaþtý elleriniz, Gönül duraklarýnda baðrý yanýk kaldý mý?þiirleriniz, Bildim sizi,sizde Þiirin gelip geçici heveslerindensiniz.
Bil ki Þiir; Gergeften süzerken heceleri, Çuvaldýzýndan uzak durmaktýr, Yarým yamalak acý deðildir, Yarým yamalak acýya biçilen kefendir, Acýlarda kaybolmak acizlerin iþidir.
Bildim de!kayboldum bu mezarlýkta insan bir yön levhasý koyar, Eteðinden tutuþturacakken Þiiri kendim tutuþtum, “Çevrimdýþýyým”
28.06.2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.