Dileðim! esrik çocukluðun düþ sandýklarýna gizlenmek oradan sobelemekti sevdayý, kuruntularý asmak nar aðaçlarýna, çalýntý masumiyeti iliþtirmek balonlara, sonra gökyüzüne kancalamak iki bocuk gözü.
anlamlarým daralýyor, nefes almak yok buralarda, sýrýtmak yok içi geçmiþ palyaço’ya, ellerimi sýktým,duasý var veren elin, veren el üstün müdür? öpülür mü?Aða’nýn ki,
Dilenciyim! her fýrsatta aþka gebe limaným, kuru gürültü deðil hani, çölsüz de kalabilirim, serap’a dilsiz de, kurumasýn damarlarým.
vardýr ya! kesiþince gölgeler, provasýz tüm aynalar, hep karanlýða biçilir roller, eziktir yüreðe iliþen paralar, onsuz da olunmaz onunla da ölünmez, umut baþlarýnda aþk döþürülmez,
çünkü aþk oyuncak deðildir,kýymetsiz ellerde ona þeklini ancak Mecnun verir,o aþk ki daðlara dilencidir Leyla’ya deðil, gururdur aþký dilenci yapan…
26.06.206
“Bir dilenciyim senden aþký dilenen Her fýrsatta hor görülüp belki gülüp alay edilen Bir dilenciyim geleceðini bilmeyen Senden ne para ne pul nede acýmaný bekleyen”
Orhan Gencebay
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.