Mehpare! gözlerine bugün yine aldandým,
Hicrana döndü vuslat daha sana kanmadan.
Ateþi hecrin ile kor ayazlarda yandým,
Dil-i Suzan peþinde koþuyor usanmadan.
Yine kâbuslar bastý, uykular þerha þerha,
Yâr-ý bîvefâ için gönüller cerha cerha,
Bir buse-i yar ile can gelir tüm ervaha,
Bir kerecik gül artýk, can caný kýskanmadan.
Bir gülüþün eritir sinemde derdi gamý,
Sen afeti cihansýn öldürürsün adamý,
Yolunda ölüm bile yeþertiyor sevdamý,
Ermez felaha fakir seni bir gün anmadan.
Sefana doyum olmaz öldürsen yüz bin defa,
Âþýða eza deðil maþuktan binler kefa,
Ben bende-i sadýðým, eylerim ahde vefa,
Âþýk âþýk mý olur aþk oduna yanmadan.
Rüzgâr olup baðrýma efil efil es gayrý,
Bed çýkan þu sesleri ne olursun kes gayrý,
Ne diyeyim ben sana, her sözüne pes gayrý,
Ne olursun gel artýk, sevdam köze banmadan.
Ey Ümit’im umudun ne zaman biter bilmem,
Baþta sevda dumaný ne kadar tüter bilmem,
Öldürdü sevdan beni halim besbeter, gülmem,
Çýk git artýk gönlümden, âlem âþýk sanmadan.
Ümit Zeki SOYUDURU
ANKARA - 15.06.2010
Þiirime yorumuyla güç veren sevgili Sevinç ÝNAL hanýmefendiye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum.