LEYLEK VE AŞK
—Ýki yakýn dosta
Sevgilim leyleði havada görmüþ,
Gittiði her yerden arýyor beni.
Gönlümün dalýna yuvalar örmüþ,
Her ne yana dönsem sarýyor beni.
Hüma kuþu gibi kanat açarak,
Kalbimi kalbiyle alýp kaçarak,
Ahu gözleriyle ýþýk saçarak,
Uzaktan uzaða tanýyor beni.
Maziyi içinden temelli sökmüþ,
Ne varsa terk edip daðlara dökmüþ,
Ýçine tertemiz bir sevgi çökmüþ,
Gönlünün prensi sanýyor beni.
Bir gün çalmasak ta aþký felekten,
Üstünlüðü yeter huri melekten,
Seviyorum onu candan yürekten,
Beklide bu yüzden anýyor beni.
Ýkimizde iki kalbin arasý
Biraz hasret, biraz gönül yarasý,
Belki de çok yakýn vuslat sýrasý,
Hicran ateþiyle yanýyor ben-i.
Yýllarca yaþadýk aþkýn renginde,
Hem de Leyla ile Mecnun denginde,
Ne ben bende kaldým, ne o kendinde,
Ýkimizin birden kanýyor ben-i.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.