MUVAHHİT
Gönül nede bezmiþ yalan dünyadan,
Çekil git baþýmdan çekil git diyor.
Þükür nasiplenmiþ Lâ’dan illâ’dan,
Baþka din arama din tevhit diyor.
Dünya sarayýnýn hareminden çýk,
Kubbeleri çökert sütunlarý yýk,
Ezeli düþmandýr ebedi sabýk,
Zira o iblistir o ifrit diyor.
Güney tarafýmdan bir rüzgâr esti,
Nefis ordusunun önünü kesti,
Dünyada dünyadan daha da eski,
Yerden yere çalýp vur eskit diyor.
Þimdi aný yaþa unut geçmiþi,
Kalbine zerrece koyma teþviþi,
Manâ denizine dalmayan kiþi,
Papaðan misali mukallit diyor.
Varlýk davasýný bir yana koy da,
Sen seni senlik den benlik den soyda,
Tedbiri tekbirin soluna koy da,
Sýfýr diyarýna var eksilt diyor.
Muhabbet þahidi gözünden emin,
Aþýðýn kendisi ashabý yemin,
Elhamdülillah-i Rab-bül âlemin,
Yaralý kullara muvahhit diyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.