soytarı

Aðlardý avazý sustuðu kadar!
Ahh zavallý dertsizliðim benim.
Uzayan kirpik aynalarým, hýçkýrýklarýyla boðuþurken kendi dünyasýnda
Gebe kalmýþtý þarkýlar ayrýlýktan bozma bi sözcüðe.
Birden;
Yetersiz hafýzalar baðýþlamýþtý Tanrý; soytarýnýn tekine.
Deðersiz karton hayallerini beraber asmýþtýk oysa duvarýma,
Tüm haykýrýþlarý nefesimi tüketirdi.
Ve ’o’ bunu hiç umursamazdý.
Herþey deðiþiyordu, günden güne büyüyordu hiç bi zaman bilmediðim ve kendinin de bilmediði o ’eksiklik’
’’Bakýþlarý günden güne týrnak içine alýyordu ’boþluðu’ ’’
Endiþe bazen acýlarýn kahkahasý olur!; katýla katýla gülüyordu benim aciz endiþelerime.
Sadece zaman diyordum,yüzümde acý bir his, bir tokat,bir yumruk,
Saniyeler,dakikalar,günler,aylar,yýllar ; onu tüketen herþeydi,bilinmeyen ’eksiði’ sýrtýnda taþýtan kavramlar bütünüydü.
Gecmiþe doðru sürünen, geleceðe doðru körleþen yinelemelerdi onu bitiren.
Bir köþede gülümsediðinde tüm insanlýðý kandýrýyordu, mutluluk yuvasýydý bedeni.
Evet sen!
Ah tanýdýk hüznüm benim, çürümüþ birlikteliðim, ben, aynadaki aksim, soytarým
Cevap bulamadýðýn bütün sorularýn aþýðýyým,
Tüm niyelerin, tüm keþkelerin!
Bu kadar büyük bi dünyada bu kadar ’hiç’ bi rol alýþýna olan isyanýna;
Amaçsýz aðlayýþlarýna,
Ruhsuz kahkahalarýna.
Su getireyim sana, kurumuþ dudaklarýn zevkle ýslansýn;
Þerefe;
Zengin ýslýklarýn fahiþesi olmayýþýmýza, olmayacaðýmýza!
Þerefe;
Dýþlanmýþlýðýn en ilah örneði oluþuna kelimelerimizin!

Sosyal Medyada Paylaşın: