Ölümün Rengi

Renksiz bir çiçektir ölüm mevsimsiz açan.
Kokusunda tütsü tütsü aðýtlar.
Sýzar musalladan tabuttan.
Kabuðu soyulur en derin yaralarýn.
Bazen gözlerindir ölüm içime doðan.


Deliþmen bir masaldýr ölüm.
Göðe aðan.
Ýçinde ne dev ne peri.
Rengi yok kokusu yok sözcükler betimleyemez.
Kimsenin gücü yetmez,
Hacý yatmaz misali.
Ölüm ölümdür gelmez tarife,
Arife anlatýlmaz.


Bir busedir belkide ansýzýn alna deðen.
Ölüm meleðinin ellerinden dökülen yaðmur...
En umulmaz en en beklenilmez en bilinmez.
En kere endir eni boyu ölçülmez.
Dudaðý deðdiðinde gülünmez.


Ýçten içe büyür ölüm verdiði fýþkýn görünmez.
Bir türküdür çalýnmaz söylenilmez.
Gönülde gam gözde nem ayrýlýktan öte vuslat.
Kiþner tahta at sessiz.
Renksiz bir çiçektir ölüm mevsimsiz açan.
Adý bilinir rengi kokusu silinmez.
Alna yazýlmýþ yazýdýr ölüm,
Okunmaz sökülmez harflerle,
Vakti saati bilinmez.
Yunur paklanýr da ölüm kurusun diye serilmez.
Baþýmýz üstünde yeri öykünülmez yerilmez...
Ankara,26.06.2010 Ý.K



Sosyal Medyada Paylaşın: