“Býraktýðýn gibi dönmüyor bu dünya, Bahar geçiyor,kýþ geliyor,ama sen gelmiyorsun. Gözlerimi yumsam rüya,açsam serap oluyorsun. Gitmekle kalmadýn Dünyayla aramýzý açtýn,…”
Sen kokmuyor Karadeniz! yaðmurlar sessiz, kýrýk dökük eller, uzanmýyor Çernobil’e dava sýzýsýz yol baþlarýnda.
Irmaðýn tedirgin sularý gibiydi yaþam ve ölüm… kattýðýný geri aldý. ölü balýk misali nesline aktý, bir tek þarkýlar ayný, ezgisi ayný telden, sünepe deðil asla, anlatýr sana beni.
ne biteviye bir çýðlýk bu, aramýzdaki mesafe! özlemlerim Dido, çýðlýklarým feveran, yaz bulutu gibiyim, bendime saracaðým insanlýðý.
Ýþte Çocuk Ne acelesi vardý, ceviz mevsiminde gitmenin, kabuðu gibi çatladý yüreðim, Besteler dolacaktý çiçek dallarýna, kuru incir dökecekti yüreðe kemençe vuruþunda…
Gittin de bitti mi? “Dido Nanina” Kazým’a
24.06.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.