Aðlamaya zorlanan bir gecenin Isyanlarý bileniyor yüreðimde. Dudaðýmda binlerce telaþ Geceyi kelepçeliyor düþlere. Vurgun yemiþ karanlýklar Yaralý bir gökyüzü gibi yorgun. Bekliyor, Birazdan ay batacak kirpiklerinde.
Benim bakýþlarýmda diken çizikleri var. Oysa kaç tane renk doðardý gözlerimden. Binlerce sabahý nasýl da barýndýrýrdý gözbebeklerim. Ne gönlüme kurduðum salýncaklardan Ne de vadimdeki kaval sesinden vazgeçebildim. Hep yaþamak diye buna dedim Baðrýmdan serpilirken kekik kokularý. Daðbaþlarýnda yalýnayak yürümem bundandý.
Puslu aynalarda masumiyetini arardým dokunuþlarýmýn. Binlerce yýldýz doðardý bedenimden Sevinçli bir çocuk edasýyla. Ay uyurdu dudaklarýmda, Ben gökyüzü olurdum. Yüreðime katýk ederdim bulut ayrýlýklarý, Yaðmura eklenirdi tenim. Neydi beni alýkoyan usul usul sevmelerden Coþkusu yarým kalmýþ þiirlerim mi, Yoksa bölüþmeyi unuttuðum hayallerim mi…
Ben susmaya alýþýðým yarýsý kafdaðýnda kalan masallarda. Þiirlerimin üstüne býrakýlan þiirlere de alýþýðým… Annemden öðrenmiþtim sabýrda baðbozumu olmayacaðýný, Ellerimi ateþe soktuðumda yüreðimin daha önce yanacaðýný. Güneþe kavuþmayý bekleyen öykülerin Birgün tamamlanacaðýný. Þimdi düþlerimin resmini çiziyorum Dolunayýn gölgesine. Ve kalemimin þarkýsý uyuyor Çok sesli bir koronun dizlerinde.
Aðlamasý zor, Gök ile yer arasý bir yerde. Ay ile güneþi karýþtýrmak gibi. Veya soluk soluða hüzün daðýlan ömüre Umut dikmek gibi. Kolay mý kozasýndan hiç çýkamayan kelebek olmak. Kýþý göðsüne bastýrýp, Baharda kýyametler yaþamak. Artýk zaman Alaturka bir müziðe eþlik edip Sözleri mühürlemenin zamaný. Gözbebeklerimize tüneyen gözyaþlarýný öpmek neden, Bizim hala yaðmurlara iliþtirilmiþ gökkuþaðýmýz var.
Zeynep Nilgün Gökçeöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Nilgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.