Sevgiler soðudu, toprak gözyaþlarýna boðuldu, Ýnsanlýk küçüldü, aðlayan yürekler duman oldu. Hakikatler suya battý, yalanlar akýp sel oldu, Hak terazinin kefesi, adaletsizlikle doldu.
Güzel nimetler þükürsüz, gözler ise fersiz kaldý, Ýnsanlar sevgisiz, bulutlar ise yaðmursuz kaldý. Ýlahi nur saçan güneþ ve ay hep ýþýksýz kaldý, Ana, babalar eþik üstünde hep sevgisiz kaldý.
Bilgi çaðýnda debelendik, cehalet bilgi oldu, Bilgiler ekranlarda habersiz yalanlarla doldu, Karýncalar yolsuz, deðirmenler hep susuz kaldý, Anne ve babalar, çocuklarýna hep hasret kaldý.
09.10.2009 Sazlýdere
Sosyal Medyada Paylaşın:
İDRİS ÇETİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.