Kan soðudu, toprak gözyaþý döktü, Gözler küçüldü, samanlar kavak oldu. Gerçekler suya battý, yalanlar sel oldu, Terazinin kefeleri, ikiyüzlülükle doldu.
Nimetler þükürsüz, gözler fersiz kaldý, Ýnsanlar sevgisiz, bulutlar yaðmursuz kaldý. Güneþ ve yýldýzlar misafir edilmez oldu, Anne, babalar eþik üstünde yüzüstü býrakýldý.
Bilgi çaðý dedik, bilmediklerimiz bilgi oldu, Kitaplar, ekranlar habersiz yalanlarla doldu. Karýncalar yolsuz, deðirmenler susuz kaldý, Anne ve babalar, çocuklarýna esir kaldý… 09. 10. 2009 Sazlýdere
Sosyal Medyada Paylaşın:
İDRİS ÇETİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.