DUR YOLCU
Dur, bak bildiðin gariplikler yok.
Zaaflarýmda sana olan inadým da yok.
Ama sen kendine bir bak, aynaya da.
Gaflette kalma ;kalma da dur yolcu!
Burasý Çanakkale, her hangi bir yer deðil.
Koylarýna baksana ;tecrübesi var ,toy deðil.
Þehitlerin nidasý var,gariplerin hüdasý var.
Ýbretle bak ;düþersin, dur istersen dur yolcu!
Yamyam dediler, kandýrdýlar Anzaklarý.
Kutsal çanakkale’ye sürdüler, ’Vurun!’ dediler.
Ýmanýn gücünü hesaba katmadýlar.
Þühedaya saygý duy; basma yere, dur yolcu!
Bak denizin rengine ,þehidin kanýyla boyanmýþ.
Dikkkatle bak istersen bayraða ,bir de rengine.
Güneþi baþka doðar, çiçeði baþka baþka açar.
Çiðneme çiçeðini; incitme þühedayý ,dur yolcu!
AR--80
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet talip bilgil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.