BU AKŞAM ŞİİR BENİM
Bu akþam þiir, benim,
Bencilim; kendine hiç acýmayan,
Aynadaki “ben”i görmeyen,
Ben oldum tüm ömrümce ,
Avý için að örmeyen…
Sevdaymýþ,
Aþkmýþ,
Baktým tadýna hepsinin,
Hem de acýsýndan,
Kaç gece uyuyamadým bilmem,
Lanet yüreðimin sancýsýndan…
Yýllar kendi hükmünü sürüyor,
Söz onun,
Þimdi gönül durgun bir su,
Ne kadar yürekliydi oysa,
Bugün ölüm oldu korkmadýðý korkusu…
Þimdi duygular gemde,
Döndük sýrça saraya,
Sine parça parça olduðundan mýdýr,
Yoksa dünün cezasý mý,
Ýki yakamýz gelmiyor bir araya…
…
Kordon’da denize karþý,
Küçük balýklarýn,
Büyük balýklardan kaçýþýný seyrederdim,
Can korkusuyla kaçtýðýný bilmeden,
Uçtuklarýný zannederdim…
Buca’da köhne bir evin duvarlarý,
Gözlerimin izini taþýyor hala,
Belki Þirinyer’de bekliyor,
Umudumun sayfalarýndan biri,
Þimdi çok uzaklardayým,
Ve düþünüyorum, farkýna varmadan yarattýðým esiri…
Cevabýný bildiðim sorular soruyorum kendime,
Yine cevaplamýyorum,
Þimdi Ýstanbul’da boðazda olmak vardý diyorum,
Gözlerim ýþýl ýþýl oluyor,
Ýstanbul’u özlüyorum…
Köprülerin altýndan akan,
Denize, çaldýklarýný soruyorum,
Uzaktan þahit minareler,
El sallýyor Avrupa Yakasý bana,
Atýlýyor, suyun üstünde yürüyorum,
Dalgalarýn arasýnda,
YÝTÝK SEVDALARI GÖRÜYORUM…
24/06/2010
Antakya/ Hatay
Mehmet Ali Türkan
Hangi birimiz özlenesi günler býrakmadýk arkamýzda ve hangi birimiz dönebildik geriye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali Türkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.