Şehvet

Ey yar
Sevdayý cismani olan
Kýtalar olarak hucum ettirdik
Dört koldan.
Gece,
Þehvetle canlanan
Diri ateþten damarlardý.
Hiç düþünmeden bir bebek þuuruyla,
Yürüdük.
Olgun olmayan,
Düþüncesiz hayaletlerdik.

Kimdi bunlar
Yalnýz, umarsýz
Ýsteklerinin yularýný
Takmýþ nefsine.
Taþýdýðý üç günlük zevk
Kaç dalga vurur,
Böylesi toy bir yüreðe.
Olgunluk, ar, feraset mi?
Kime ne,
Onlarý donmuþ bir
Hayat sayar ki
Kendi þuursuz yüreðini alýp önüne
Bin kere secde eder
Yalancý, þeytani nefsine.

Kaç kere düþtüm bu dehlize
Hz Yusuf deðilim,
Ama gerçekten isteseydim
Gelirdi gökten
Tertemiz bir el.
Düþmezdik böyle,
Çýlgýn isteklerle
Gönlüne dünyayý içiren
Þehvete, Altýna ve gümüþe gönülden baðlý
Ýnsan azmanlarýnýn eline.

Hz Yusuf olmak zor
Lakin insan,
Özden gelen ferasetle bakmalý
O temiz gönlü nefsani arzularýn
Kucaðýna býrakýp,
Ben en yüce aþkým diyerek
Kendine zalim,
Ýnsanlýðýný en aþaðýlar aþaðýsýna atmamalý.

Kalbi Kör olan
Laf anlamaz
Hayvani hisleriyle
Býrakýrsan yalan yanlýþ sözlere
Sarhoþ gönüllere meyl ederse kiþi.
Ayaklarý gömülür laçka hayata
Sevgi ve aþk cilalarý
Boþunadýr.
Temiz olan elbet Hak olan
Açýk tertemiz Hakkýn Katýndandýr.

(Haziran 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: