Ýnsan nasýl býrakýr sevdiðini Onca yaþanmýþ varken. Yeniden vurur her an Hatýralar Dalga dalga Yaþamýn kýyýsýna.
Oturdum, Ey sevgili Sahilin en sonuna. Senle yürüdüðüm, Yolun çiçeði böceði En küçük çakýl taþlarý bile Dolu dolu baktýlar gözlerime. Sonra, Gözlerini yere eðip aðýrdan Selam dediler, Sayamayacaðým kadar sevgiler dilediler.
Ne kaldý dünden Düþündüm; Yine yokladým geçmiþi Ne yok ki; Arasýna yazdýðýn notlarýn Kitabýnýn arasýnda kuruttuðun gülün Hepsini birbir kokladým. Sendin sevgili; Her gün san ki Büyük bir hazine keþfeden Arkeoloðum Seninle yaþadýðým hayatý Gün gün yeniden kazýyorum.
Anladým Artýk dönüþ yok geriye Limandan ayrýlan O gemideydin. Bak bende hazýrým, Çok uzun sürmez ulaþmam. Buralar bildiðin gibi Deðiþen tek þey Senin doldurulamayan Yokluðun.
(Haziran 2010 istanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.