Susma

Yokluðunda,
Usta bir avcý misali,
Pusuya yatmýþken saatler,
Hala seninleysem sensizliðimde,
Ruhumun derinliklerinde yasadýðým ve yaþattýðým,
Kelimelerin yetersiz kaldýðý,
Cümlelerimin tükenmiþliðindendir .
Hala dile getiremediðim sevgindir.
Yüreðimdeki sana kýyamadýðýmdandýr.
Sessizliðim,
Hoyratça yaþayamadýðým duygularýmýn eseridir.
Çözülmez düðümler sýralanmýþken,
Sevdamýn boðazýnda,
Bir ilmeði sökülse,
Hýçkýrýklarým patlayacak,
Ýçerimde alev alev yanan yanardaðýmdan.
Esaretimi öylesine yaþamaktayým.
Sitem deðil tek bir hecem,
Öyle de olsa anla ki;
Yaþayamadýðým sevgimdendir ,
Yokluðunun, sensizliðimin
Kölesi olmuþken yüreðim,
Anla beni...
Ve ne olur, ne olur
Susma...
Düþtüðüm sensizlik pencesinden,
Bir kac kelimeyle de olsa,
Kurtar beni...
Batan bir güneþin,
Yeniden doðuþu gibi yenile umutlarýmý...
Asýrlýk aðaçlarýn sürgünleri gibi,
Tazeleneyim sevginin sýcaklýðýnda.
Çare olmasan da ,
Þifa ol ruhumda yasattýklarýma ,
Yeter ki SUSMA .....

Dilek Uzun Nizam





Sosyal Medyada Paylaşın: