SURET-İ SAHTE
Gün be gün düþerken maskeler,
ve ardýnda görünenler iç bulandýrýyorken böylesine,
güzel üç beþ kelam etmek kimin ne haddine!
Sen bildiðin bütün güzel kelimeleri buket yapýp bir cümleye sýðdýrmaya çalýþma boþuna.
çünkü uðruna yazý yazmak yüceltirmiþ tüm aþaðýlýklarý...
Akýl herkeste tonla mevcut, yada görünürde herkes adam-akýllý...
gün gelir açarsýn yüreðinin kapýlarýný,
gel dersin "otur baþköþeye".
sende hüküm sürmesine izin verirsin,
teslimiyet kelimesini dolu dolu yaþarsýn;
ta ki sendeki teslimiyet, o’nda iþgal kavramýna dönüþene kadar!
hiç bir zýrh kuþanmamýþ yüreðin kýlýçtan beter sözlerle doðranýr zamanla,
sen yinede inanmaz-inanmak istemezsin bu kalleþliðe...
gözlerin hiç bir zaman anlam ifade etmemiþtir onun nazarýnda,
ve içi yalan dolu gözlerle sana bakmak ta rahatsýz etmez böylelerini,
gözleri sana her dokunuþunda seni kendi yalanlarýyla görür!
ve sona yaklaþmaktadýr bu hüküm sürüþ...
saltanat sona erer,
film bitmiþtir artýk.
senariste o’dur, oyuncusu da...
ve þimdi maskenin indiði andýr.
belkide ilk kez onu böylesine çýplak ve "gerçek" görürsün karþýnda.
miden bulanýr bu görüntüden ve kusarsýn,
içinde ona dair hiçbir þey kalmasýn istersin.
o sende kaldýkça bulanacak-bulandýkça kusacaksýn çünkü...
yakýn geçmiþte bir filmin son sahnesiydi izlediðim, ve gardrobumda bir maske daha edindim...þimdi tüm senaryo ve oyunlarýyla yolcu ettim o’nlarý kendi yokluklarýna.
Bendeki tüm sahneler kapalý, ve perdemde hiçbir suret-i sahte yok artýk!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.