Düþman can çekiþen deðil canýna kast edendir; Ve düþman, bilinmezi insan’a dost edendir. Düþmanlýk da yolcudur dostluk da bu alemden. Dost ki ,hatýrtlanýnca yanýna gidilendir.
Hepimiz dostuz kesin , tanýþ olan herks’e , Nasýlda düþman eder insaný cüzdan,kese . Ve insan cehli ile yoldaþlýk eylemese ; Allah’dan gayrisine "dosttur" demezdi kimse .
Ne dost olmalý yahu ne düþman kul bir kul’a ; Kim insan olur diye geldik biz bu okula . Çocukluk ondan güzel ; cinsiyet yok,çýkar yok , Av ile avcý olduk ; kin sokula sokula ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yeğinadnan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.